Lukrecja jest byliną o długim i masywnym korzeniu. Na łodydze, czasem osiągającym rozmiar nawet 2 m, rosną naprzemianległe, lśniące, ciemnozielone liście. Złożone są z 9-17 jajowatych, skórzastych, ostro zakończonych listków, których spód jest gruczołowaty i lepki. W kątach liście w czerwcu wyrastają długie, groniaste kwiatostany w liliowatym, fioletowym lub białym kolorze. Owocem lukrecji jest gładki strąk, w którym mieści się do pięciu żółtych nasion. Ojczyzną tej rośliny jest Azja, gdzie rośnie pospolicie na stepach, pustyniach i nad brzegami wód. Jej największe plantacje znajdują się w krajach śródziemnomorskich i bałkańskich, w Europie Południowej, Afryce, Chinach i Azji Mniejszej. W Polsce występuje na stanowiskach ciepłych i dobrze nasłonecznionych. Lukrecja jest jedną z najstarszych roślin leczniczych, była doskonale znana medykom starożytnego Egiptu. W medycynie wykorzystuje się korzenie i rozłogi lukrecji. Zawierają one bardzo różnorodne związki lecznicze, między innymi glicyryzynę - substancję 50 razy słodszą od cukru, kumarynę, garbniki, żywice, substancje gorzkie, węglowodany, związki lipidowe, kwasy organiczne, olejek eteryczny, aminokwasy oraz sole mineralne. Podczas przyjmowania przetworów z lukrecji należy pamiętać, że długotrwałe leczenie nimi może powodować niekorzystne objawy, takie jak hamowanie wydalanie wody, jonów sodu i chloru oraz nadmierne wydalanie jonów potasu i wzrostu ciśnienia. Jest to przyczyna powstawania uciążliwych obrzęków. Ostrożność w przyjmowaniu przetworów z tej rośliny powinni zachować chorzy na marskość wątroby, nadciśnienie, hipokaliemię oraz kobiety w ciąży. Lukrecja jest doskonałą rośliną barwierską, służy do kolorowania na żółto wełny i jedwabiu. Korzeń wykorzystywany jest w browarnictwie i jako przeprawa do tytoniu.

Korzeń lukrecji używany jest do leczenia wrzodów przewodu pokarmowego.

Stosowana wewnętrznie

Odwar lub napar z korzenia lukrecji gładkiej działa wykrztuśnie w obrębie oskrzeli, krtani i gardła; zwiększa wydzielanie gruczołów oskrzelowych; pomaga w chorobach układu oddechowego, nieżycie oskrzeli i gardła, zapaleniach oskrzeli, astmie, uporczywym suchym kaszlu, chrypce, zapaleniu migdałków, gorączce; działa przeciwzapalnie na błony śluzowe żołądka i jelit; leczy wrzody żołądka i dwunastnicy, nowotwory przewodu pokarmowego, nieżyty żołądka, nadkwasotę,
nerwicę żołądka i wątroby, wzdęcia, bóle brzucha, kolkę; działa gojąco na przewód pokarmowy, przeciwbólowo lekko przeczyszczająco i rozkurczowo; jest to
środek przeciwalergiczny; obniża ryzyko zachorowania na nowotwory przewodu pokarmowego, szczególnie żołądka; pobudza siły obronne organizmu, wzmacnia, regeneruje organizm po ciężkich chorobach.

Stosowana zewnętrznie

Lukrecja w formie maści używana jest do leczenia ran; sok i odwar z korzenia może być wykorzystywany do płukania w stanach zapalnych jamy ustnej, dziąseł i gardła.

Zioło ma słodki smak i można je stosować jako słodzik