Jemioła jest krzewem z rodziny gązewnikowatych. W Europie, Afryce, Azji i północnej Australii występuje 65 gatunków tych zielonych półpasożytów drzew. Mają oliwkowozielone, obłe łodygi, widlasto rozgałęzione, skórzaste, zimotrwałe liście i żółtozielone kwiaty. Kwitną w marcu i kwietniu. Owocami są lepkie, mięsiste jednonasienne jagody. Korzenie jemioły wykształcają tzw. korowe pasma ssące, których ssawki pobierają od żywiciela (drzewa liściaste, zwłaszcza topole i brzozy) wodę i sole mineralne. W Polsce występują trzy gatunki jemioły - najbardziej znana, jemioła pospolita, o charakterystycznych białych owocach, pasożytuje na sosnach i drzewach liściastych. Roślina ta znana jest także z tego, że z jej gałązek układa się zimowe bukiety.

Jemioła z głogiem dwuszyjkowym i lipą tworzy mieszankę ziołową o właściwościach obniżających ciśnienie.

Uwaga
Jemiołę pospolitą stosuje się tylko z polecenia lekarza, ponieważ jest środkiem silnie działającym - może powodować kolki, wymioty, majaczenia i drgawki. Jej jagody nie są jadalne.

Stosowana wewnętrznie

Wodne i alkoholowe wyciągi z jemioły pospolitej: 

• Poprawiają przemianę materii.
• Napar obniża wysokie ciśnienie i reguluje pracę serca.
• Wodne (na zimno) i alkoholowe wyciągi z jemioły są dobrym środkiem tamującym krwotoki, szczególnie w nowotworach macicy.
• Można ich używać przy zbyt obfitych miesiączkach.
• Jemioła ma też działanie przeciwsklerotyczne.
• Wpływa tonizująco na układ nerwowy, łagodzi stresy.
• Jemioła pospolita jest częstym składnikiem ziołowym mieszanek sercowych i antysklerotycznych.
• Najnowsze badania wskazują, że ma właściwości przeciwnowotworowe.