Dziurawiec zwyczajny należy do rodziny dziurawcowatych (Hypericaceae). Ma twardą łodygę do 60 cm wysokości i charakterystyczne listki, owalne, z licznymi przeświecającymi kropkami i czarnymi gruczołkami zawierającymi olejki eteryczne. Pod światło wyglądają jak podziurawione szpilką, stąd nazwa rośliny. Kwitnie od czerwca do października. Potarte wydzielają krwistoczerwony sok. Dziurawiec zwyczajny rośnie na nizinach i w górach, w trawiastych i leśnych porostach, na piaskach, bagnach, suchych łąkach i ugorach.

Kwitnące zioło zbiera się na herbatkę i kąpiele

Uwaga
Podczas leczenia dziurawcem nie wolno zwiększać jego dawek oraz wystawiać się na silne działanie słońca, gdyż może to wywołać zaburzenia pigmentacji skóry i reakcje uczuleniowe.

Stosowany zewnętrznie

Jako olej dziurawiec zwyczajny działa przeciwzapalnie, odkażająco i ściągająco. Ułatwia leczenie ropni, owrzodzeń żylakowych, zakażonych ran, oparzeń II i III stopnia, wrzodów, ropnych zapaleń i zakażeń skóry. Jest skuteczny przy oparzeniach słonecznych. Pomaga przy ostrym nieżycie nosa, zapaleniu gardła i owrzodzeniu żylakowym. Bywa stosowany na miejsca pozbawione pigmentu przy bielactwie nabytym także jako maść rozgrzewająca do nacierania przy nerwobólach i bólach w tkance mięśniowej. Wraz z innymi ziołami może być stosowany do kąpieli przez chorych na cukrzycę.

Stosowany wewnętrznie

Jako napar, odwar lub nalewka ma szerokie zastosowanie: 

• Działa uspokajająco – zalecany jest w leczeniu neuralgii, napięć nerwowych, nadwrażliwości emocjonalnej ( w trakcie menopauzy), depresji, przy lekkiej bezsenności.
• Ma działanie antybakteryjne – hamuje wzrost gronkowca złocistego.
• Pomaga przy schorzeniach dróg oddechowych, przewodu pokarmowego i zaburzeniach dróg żółciowych, przy przewlekłym zapaleniu tkanki łącznej, rwie kulszowej i bólach reumatycznych.
• Pobudza też łaknienie, poprawia trawienie, działa przeciwgorączkowo i moczopędnie.