Jest to roślina rosnąca do wysokości około dwóch metrów, aromatyczna, o silnym zapachu i gorzkim smaku. Powszechnie występuje na terenie całej Polski, rośnie na pastwiskach, miedzach, polanach leśnych; do celów leczniczych wykorzystuje się jej ziele. Już starożytni używali piołunu w celu poprawienia trawienia i wydalenia trucizny z organizmu, w Egipcie stosowany był jako środek wywołujący poronienie i regulujący miesiączkowanie. Średniowieczni pielgrzymi używali liści tej rośliny jako okładu na zmęczone wędrówką stopy. Bylica piołun zwana inaczej absyntem, psią rutą, połyniem, używana jest również jako przyprawa, która po dodaniu do alkoholi nadaje im charakterystyczny smak. Zioło to należy stosować z umiarem, gdyż olejek eteryczny który zawiera w większych ilościach, uszkadza układ nerwowy, w skrajnych przypadkach jego przedawkowanie doprowadza do zgonu.

Bylica piołun stosowana jest w zaburzeniach łaknienia.

Uwaga
Bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania bylicy piołunu są; Ciąża, okres laktacji, krwawienie z dróg rodnych i pokarmowych. Nie wolno przyjmować środków z piołunu dłużej niż przez miesiąc.

Stosowana wewnętrznie

Napar z piołunu pije się w dolegliwościach związanych żołądkiem i wątrobą ( zmniejszenie wydzielanie żółci); wykazuje działanie przeczyszczające; stosuje się go w zaburzeniach miesiączkowania; olejek eteryczny podaje się w kuracji odrobaczającej przewód pokarmowy.

Stosowana zewnętrznie

Napar wcierany jest we włosy w przypadku wystąpienia świerzbu lub wszawicy; jako środek antyseptyczny stosowany jest do przemywania trudno gojących się ran.