Bylica boże drzewko jest krzewem dorastającym do wysokości 1,5 m. Niepozorne kwiaty zebrane w luźne kiście wyrastają pomiędzy drobnymi i pierzastymi liśćmi. Ze względu na niewielkie wymagania uprawowe zioło występuje niemal w całej Europie. Jako surowiec w leczeniu wykorzystuje się liście rośliny. Łacińska nazwa bożego drzewka łączy się z antyczną boginią roślin i zwierząt - Artemidą. Rzymianie używali tego zioła w formie okładów na rany i jako środka moczopędnego. Także Słowianie traktowali bylicę boże drzewko jako roślinę niezwykłą. W średniowieczu ziołem tym leczono epilepsje i owsiki.

Bylica boże drzewko może być stosowana jako lek zwalczający pasożyty przewodu pokarmowego.

Uwaga
Preparaty zawierające wyciągi z tej rośliny nie mogą być przyjmowane przez kobiety w ciąży i karmiące

Stosowana wewnętrznie

Napar z bylicy bożego drzewka stosuje się jako środek moczopędny; w chorobach wątroby wykorzystuje się jego działanie żółciopędnie; w zaburzeniach trawienia działa stymulująco na produkcję soku żołądkowego; suszone zioło dodawane bywa do potraw jako przyprawa.

Stosowana zewnętrznie

Napary używa się do przemywania trudno gojących się ran i owrzodzeń; w chorobach gardła i krtani można go stosować jako środek antyseptyczny; olejków eterycznych używa się jako substancji aromatyzujących, o silnym cytrynowym zapachu.