Zakażenie wirusem opryszczki to jedno z najczęstszych zakażeń człowieka. W przeważającej większości przypadków przebiega, ono bezobjawowo. W sprzyjających chorobie warunkach dochodzi jednak do rozwoju objawów, z których najbardziej znamienne jest występowanie zmian pęcherzykowatych, zlokalizowanych na granicy skóry i błony śluzowej.

Objawy

Najbardziej charakterystyczne jest występowanie skupisk drobnych pęcherzyków na granicy skóry i błony śluzowej. Opryszczka lokalizuje się zwykle wokół ust, na nosie, rzadziej w innych okolicach twarzy. Początkowo objawia się swędzeniem lub pieczeniem oraz zaczerwienieniem i obrzękami skóry, wkrótce występują drobne blisko siebie usadowione pęcherzyki wypełnione płynem surowiczym. Jeśli nie dojdzie do wtórnego zakażenia bakteryjnego, po 2-3 dniach tworzą się słupki, które odpadają bez pozostawienia blizn. U osób z obniżoną odpornością przebieg choroby może być cięższy, zmiany bardziej rozległe i utrzymujące się dłużej.

Opryszczka jest dolegliwością, która powraca, gdy organizm jest osłabiony.

Przyczyny

Przyczyną choroby jest wirus opryszczki zwykłej (Herpes simplex), który występuje w dwóch odmiennych. Pierwszy typ wirusa wywołuje zmiany w górnej połowie ciała, najczęściej na twarzy, drugi typ powoduje zmiany w okolicy narządów płciowych. Zakażenie szerzy się bardzo łatwo, poprzez bezpośredni kontakt, drogą kropelkową i za pośrednictwem zakażonych przedmiotów. W przypadku opryszczki narządów płciowych, drogą kontaktów seksualnych.
Wirus opryszczki, który raz wniknie do ustroju, pozostaje w nich przez wiele lat. Umiejscawia się on w zakończeniach nerwowych skóry w określonym obszarze. W sprzyjających sytuacjach uaktywnia się, powodując objawy chorobowe. Czynniki, które sprzyjają aktywizacji wirusa to: spadek odporności, stres, przemęczenie, gwałtowne zmiany temperatury np. podczas pobytu na plaży, gdy na przemian opalamy się i zażywamy chłodnych kąpieli, lub w zimie, gdy wychodzimy z ciepłych pomieszczeń na mróz i wiatr.

Leczenie naturalne

Dietetyka

Dieta powinna być bogata w witaminy, a szczególnie w witaminę C i witaminy z grupy B. Należy więc jeść dużo surowych warzyw i owoców, pić soki przyrządzone bezpośrednio przed spożyciem. Prostym i bardzo skutecznym środkiem jest miejscowe wcieranie soku z cytryny, zaraz po pojawieniu się pierwszych objawów. Podobne działanie ma także pocieranie zmian spirytusem, oba sposoby związane są z działaniem odkażającym.

Aromaterapia

Szczególnie korzystnie działają olejki: bergamotowy, eukaliptusowy, lawendowy, cytrynowy i z drzewa herbacianego. Stosuje się je miejscowo, pocierając zmienione miejsca kilka razy dziennie.

Homeopatia

Poleca się stosowanie następujących preparatów:

• Ranununculus bulbosus
• Sepia
• Agaricus
• Muscarius
• Rhus toxicodendron
• Cantharis.

Ziołolecznictwo

Najbardziej skuteczne jest miejscowe zastosowanie ziół w postaci nalewek, którymi zwilża się zmiany chorobowe. Stosuje się w tym celu m.in. nalewkę lawendową, z nagietka lekarskiego, i z oczaru. Polecana jest również nalewka z dziurawca, zarówno do stosowania zewnętrznego, jak i wewnętrznego (20 kropli 3 razy dziennie).

W początkowym stadium ulgę przynosi przykładanie do chorego miejsca kostek lodu.