W prawidłowych warunkach cała krew znajduje się w naczyniach krwionośnych. W wypadkach, gdy krew z naczyń przemieści się pod skórę, do tkanki podskórnej lub błon śluzowych, widoczne są zasinienia. Istotą plamicy jest uszkodzenie lub nadmierna przepuszczalność ścian drobnych tętniczek i żył. Prawdopodobnie w wielu wypadkach plamica ma podłoże genetyczne, gdyż często występuje rodzinnie. Inni naukowcy sugerują alergiczne tło choroby.
Objawy plamicy
Najczęściej jest to czerwono-wiśniowa wysypka plamista na skórze ciała, zwykle w okolicy dłoni, ud, pośladków, Niekiedy zmiany pojawiają się w miejscu ucisku. W zależności od rodzaju, plamicy mogą towarzyszyć różne objawy: gorączka, obrzęki stawów, ból brzucha, smoliste stolce. Często chorzy skarżą się na dokuczliwy świąd skóry.
Przyczyny plamicy
Do wybroczyn prowadzą zaburzenia w składzie krwi oraz nieprawidłowa budowa ścian naczyń krwionośnych (ich nadmierna kruchość i przepuszczalność). Najczęstszą przyczyną występowania siniaków jest plamica prosta - dolegliwość osób młodych.
Plamica starcza, która dotyka osób w starszym wieku, jest wynikiem zmian zanikowych w naczyniach oraz tkance podścieliskowej.
Plamica alergiczna najczęściej występuje u dzieci. Ma charakter autoimmunologiczny, tzn. komórki ciała są atakowane pomyłkowo przez przeciwciała wytworzone przez ten sam organizm (przeciwciała powinny zwalczać obce czynniki wewnątrz ustroju, np. bakterie, wirusy). Charakterystyczne jest to, że do wystąpienia choroby dochodzi po około 2-3 tygodniach, od często banalnej infekcji górnych dróg oddechowych. oprócz plamicy mogą wystąpić obrzęki stawów nadgarstkowych, kolanowych, biodrowych.
Inną chorobą wieku dziecięcego prowadzącą do wybroczyn jest samoistna plamica małopłytkowa. Jej przyczyną jest obniżony poziom płytek krwi. Poprzedzona bywa zakażeniem wirusowym. Niedobór płytek prowadzi do powstawania siniaków na skórze.
Plamica może również towarzyszyć wielu groźnym chorobom, np. białaczce, hemofilii , a także chorobom zakaźnym - odrze, ospie wietrznej, płonicy.
Leczenie naturalne
Brak jest leków syntetycznych, które w znaczący sposób skracałyby czas trwania i natężenie objawów chorobowych. Podstawowe znaczenie ma unikanie leków, pokarmów (szczególnie tych konserwowanych sztucznie), które wywołują powstawanie wybroczyn. Osobom, które cierpią na łatwe siniaczenie, zaleca się unikanie urazów oraz długotrwałego przebywania w słońcu. Wśród zabronionych leków wymieniany jest kwas acetylosalicylowy (aspiryna). Jeśli dochodzi do wylewów dostawowych, to zalecane jest unieruchomienie w łóżku w ostrym okresie choroby.
Ziołolecznictwo
Największe znaczenie mają zioła, które działają przeciwzapalnie, przeciwalergicznie, przeciwbakteryjnie raz uszczelniają ściany naczyń krwionośnych.
Stosuje się wyciągi z ziela ruty, niedojrzałych owoców kasztanowca, pięciornika, ziela skrzypu. Napar z ziela ruty przygotowuje się przez zalanie szklaną wrzącej wody łyżeczki ziela. Pozostawia się pod przykryciem przez 20 minut. Napar pije się 2 razy dziennie po 1 szklance płynu.
Dietetyka
W przypadku wybroczyn zalecane są pokarmy z dużą zawartością witaminy C, dzięki której dochodzi do wzmocnienia i uszczelnienia ściany naczyń krwionośnych, a więc przez cały rok osoby chore powinny spożywać dużo warzyw i owoców. Niekorzystnie działają pikantne potrawy, grzyby, alkohol, ostre przyprawy.
Hydroterapia
Zalecane są kąpiele w rumianku, krochmalu. Kąpiel powinna trwać krótko - kilka minut, w temperaturze nie przekraczającej 26 stopni C. Temperatura otoczenia powinna wynosić około 18oC. Po kąpieli skórę należy osuszać ręcznikiem bardzo delikatnie, aby nie doprowadzić do uszkodzenia osłabionych naczyń krwionośnych.
Przepis na kąpiel krochmalową:
1/2 mąki ziemniaczanej zalewa się 2 litrami wody i stopniowo podgrzewa. po otrzymaniu papkowatej masy powoli wlewamy ją do wody przeznaczonej do kąpieli. Podczas kąpieli nie powinno się używać mydła.
